Narooma en omstreken

Na ons ochtendritueel (wij huppen dan drie rondje rond de camper om de boze geesten te verdrijven. En we eten, douchen etc) vertrekken we richting Glasshouse Rocks. Er is daar een rots die lijkt op een haaienvin. Toon wil daar foto's maken. Volgens Google maps liggen ze aan Cementery Road. De TomTom in de camper kent echter Cementery Road niet. Wel Glasshous Rocks Road. Klinkt bijna te mooi om waar te zijn... We rijden Glasshouse Rocks Road af, komen bij een cementery (kerkhof) maar zien geen rotsen die lijken op een haaienvin. Na een rondje gereden te hebben en nog maar eens op internet gezocht te hebben komen we tot de conclusie dat het toch in de buurt van het cementery moet zijn. We rijden daarom weer terug er naar toe en vragen het een voorbijganger. Ja hoor: kerkhof voorbijlopen en dan loop je zo het strand op. Het Aussie begrip "zo" is iets anders dan de onze, maar na een afdaling door het bos komen we uiteindelijk wel op het strand. Yvon heeft daar gelijk contact met twee honden die daar zonder baas/bazin lopen.

Het uitzicht op het strand is wederom mooi. Toon maakt de foto's die hij wil maken en Yvon rust ondertussen uit op een grote rots die de vorm heeft van een enorme bank. Sommige dingen zijn gewoon zo bedoeld.

De volgende bestemming is Bermagui. Onderweg hier naar toe worden we via borden langs de weg uitgenodigd een "detour" te nemen via de "authentieke" plaatsen Central Tilba en Tilba Tilba. We besluiten de uitdaging aan te nemen. Gelijk bij het nemen van de afslag zien we een Aboriginal Art Galerie. We nemen er een kijkje en er hangt zeker mooie aboriginal kunst. De kunstenares Meryn Apma, zelf aboriginal, is er ook en geeft waar nodig graag uitleg. We zouden graag een schilderij kopen, maar de vraagprijs is voor ons budget te hoog. De prijs van wat wij mooi vinden is AUS$ 3.500, circa € 2.300.

We kopen er allebei een ketting, deze zijn door een nicht van haar gemaakt. Ook kopen we nog twee mokken die door haarzelf zijn ontworpen.

We vervolgen onze weg en onze bestemming bij Bermagui is Camel Rock. Deze rots heeft de vorm van...jawel: een dromedaris. Het is even zoeken of de rots nou hier of daar is, maar we komen er. Hier geen rots in de vorm van een bank, Yvon moet bij dus maar in het zand gaan liggen. Soms zit ook alles tegen.

Nadat Toon ook hier z'n foto's gemaakt heeft rijden we door naar Bermagui waar we een eenvoudige doch voedzame lunch nuttigen. De serveerster is net als Yvon ook fan van Bondi-ink en helemaal weg van Yvon haar tattoo. Toon probeert een glas alcoholvrije rode wijn. Hij bestelt geen tweede.

We rijden nog verder Bermaqui in, zien weer een "blue pool", oftewel een zwembad in zee en houden het verder voor gezien.

We rijden terug naar Narooma en 's avonds doen we iets wat heel veel Aussies graag doen: we gaan BBQ-en. Er staan er een aantal op de camping. Knop indrukken tot de BBQ aangaat, wachten tot de plaat warm is en dan kan het vlees e.d. er op. Schoonmkaken gaat met behulp van een plamuurmes dat er bij hangt. Het hoeft niet al te schoon: het personeel van de camping regelt dit verder. Als de barbie maar schoon genoeg is voor de volgende gebruiker. Deze barbie's staan ook op rustplaatsen langs de weg. Wij kunnen ons zoiets in Nederland niet indenken (het klimaat even buiten beschouwing gelaten).

Het plan is om morgen naar Lakes Entrance te rijden, met een tussenstop in Eden. Maandag willen we dan doorrijden richting Wilsons Promotory.