GOR naar Halls Gap

Vandaag gaan we eerst het deel van de GOR bekijken dag we gisteren voorbij zijn gereden. Dat is eerst zo'n 35 kilometer terug vanaf de camping. Onderweg tanken we bij een lokaal tankstation met een mooie spreuk aan de muur: Life is what is happening around you while you're looking at your smartphone" (vrij vertaald: leven = de dingen die rondom je gebeuren terwijl jij op je mobiel kijkt). We gaan ze vandaag weer tegenkomen...onvermijdelijk. Verder houden we erover op: wat we gaan zien is te mooi om ons druk te maken over dit soort mensen.

We komen langs The Grotto, Bay of Islands, London Bridge (broken), Lord Ard Gorge en uiteindelijk The Twelve Apostels. Het één is nog mooier dan het andere. We komen bij een aantal van deze bezienswaardigheden elke keer dezelfde man tegen die ook foto's maakt. We raken aan de praat...joh...en het blijkt dat hij hier in de regio woont en "house-sitter" is. Dat is inderdaad net zoiets als een baby-sitter, maar in plaats van op de babby the sitten, sits hij op het house. Hij past dus op het huis wanneer mensen langere tijd weg zijn. Op dit moment is hij op zoek naar een house om op the sitten en maakt van de gelegenheid gebruik om wat foto's te maken van de omgeving.

Tegen de tijd dat we bij The Twelve Apostels zijn is het al begin van de middag. Dat geeft niet, we hebben ons voorgenomen ons niet te haasten en alles op ons gemakje te bekijken. Dat gaat bij The Twelve Aposels iets moeilijker omdat wij daar niet de enigen zijn die er zijn. Uiteindelijk hebben we de foto's gemaakt die we willen hebben (inclusief een selfie...culpa, culpa, mea culpa).

Nadat we wat gegeten hebben stellen we Tom Tom in op Hals Gap (dat is in de Grampians) en we gaan er vandoor. Het heuvellandschap maakt plaats voor een vlakker land met om de paar kilometer een boerderij. De wegen zijn afwisselend, zowel wat kwaliteit betreft als wat bochten betreft. Stukken van kilometers kaarsrechte weg worden weer afgewisseld met bochtige stukken en...wegwerkzaamheden. Dat er stukken weg opnieuw aangelegd worden is wel nodig...het is nog geen Belgische kwaliteit, maar ook geen racebaan waarover we rijden. We vorderen gestaag totdat...we net voor het plaatsje Alarat een bordje zien dat the bridge is closed en dat er geen through traffic mogelijk is. En nu? Er staan ook geen borden van een detour...dan maar eigenwijs doorrijden. En vlak voor de wegversperring staat er een bordje die aangeeft dat de detour naar rechts gaat. Wij slaan dus ook rechts af en rijden vervolgens 20 kilometer over een dirtroad...onverhard dus. Het is maar goed dat er borden staan dat we niet harder mogen dan 80km/uur. In de verte zien we ondertussen al een gebergte liggen die The Grampians moeten zijn.

Iets later dan gepland komen we op de camping aan. De eigenaar is een Vlaming. We zoeken een plekje op zetten de stoelen en de tafel buiten en we kunnen bivakeren.

We gaan maar eens gebruikmaken van de camp BBQ en hebben speciaal hiervoor olijfolie spray gekocht. Het is de bedoeling dat je hier een dun laagje van op de BBQ sprayt en dan je eten braadt. Zo is ons verteld. Toon loopt met het vlees naar de BBQ's en alle twee zijn bezet door één dame...althans: haar eten, dat vooralsnog bestaat uit courgettes (dat zijn die groene dingen, die paarse zijn Aubergines mensen), groene asperges, ananansschijven en tomaten. En Toon staat een beetje voor .... met zijn spray, want er ligt een grote rol bakpapier bij de BBQ's en het is de bedoeling dat je dat gebruikt en op die manier hoef je de Barbie na gebruik niet schoon te maken. Na overleg tussen de dame en Toon komen zij tot overeenstemming en Toon legt zijn vlees bij haar groenten.

's Avonds lopen we nog even naar het veldje naast de camping en zien daar een heeeele boel Kangaroo's. Ze komen zelfs 's avonds op de camping. Is 's ochends wel even opletten waar je loopt, die beesten moeten af en toe ook wat kwijt.

Op deze camping is er een speciale wifi-spot en we gaan daar naar toe om even met Mies te skypen. Er komt een ander Nederlands stel (we komen hier veel Nederlanders tegen) en we raken aan de praat. Ze zouden eigenlijk op duikvakantie gaan, maar om medische redenen mag de man niet duiken. Omdat hij toch al vrij had genomen, hebben ze maar last-minute vliegtickets naar down-under gekocht en trekken nu vier weken door Australië. Zij rijden de tegenovergestelde richting als ons. De vrouw blijkt fotografe te zijn, gespecialiseerd in portretten. Rond middernacht duiken we, een hoop indrukken rijker, ons bed in.